زبان سرخ تو

عباس سماکار

برای بچه­های خیابان

احتمالا باید همین حرف­ها را زده باشی

که این طور باد در گوش­هایت می­پیچد

و از درد و سوزِ باطوم و گاز اشک آور و شکنجه بی تابی

باید همین باشد

و اِلی

تو هم می­توانستی از پیچک ها و ترانه­ها

برای پسری که دوست داری

دسته گل بسازی

علف زار تنت

پر از بوی اسب سرکشی ست

که به تاخت

در پرتو خورشید شب هنگام

از تو دور می­شود

و ماه

   ماه

ماهی که که همیشه دوستش داشته­ای

لبخند می­زند

و مثل مادرت

                 نگاهت می­کند

تمام ماجرا همین است                       

زبان سرخت          

پرچم سبزت را بر باد داده است

و تنت آش و لاش است

اینک

اسب سرکش جانت

که در پرتو ماه

                   به تاخت

                   از تو دور می­شود.