تو تصویرش کن!
احمد شاملو
سکوت آب می‌تواند خشکی باشد
و فریاد عطش؛
سکوت گندم می‌تواند گرسنگی باشد
و غریو پیروزمندانه‌ی قحط؛
هم‌چنان که سکوت آفتاب
ظلمات است.
اما سکوت آدمی فقدان جهان و خداست. ـــ
فریاد را تصویر کن!
عصر مرا تصویر کن …
در منحنی تازیانه به نیش خط رنج؛
همسایه‌ی مرا
بیگانه با امید و خدا؛
و حُرمت ما را
که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته.
تمامی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم
و آن نگفتیم
که به کار آید،
چرا که تنها یک سُخن،
یک سُخن در میانه نبود:
آزادی!
ما نگفتیم،
تو تصویرش کن!