یک روز برای کارگران مصری

بیانیه­ی اتحادیه­های کارگری مصر

ترجمه: فرزاد نازاری

هشتم فوریه  ٢٠١١

برای کارگران و کارمندان مصر و برای تمام آن­هایی که برای امرار معاش کار می­کنند و هنوز قادر به تامین آن نیستند.

برای سال­ها شما خواسته­هایتان را فریاد زده­اید؛ برای سال­ها جنبش اعتراضی شما در شهرهای مختلف و کمپانی­ها و کارخانه­های متعدد متوقف نشده است؛ در چهار سال گذشته، اعتصابات شما متوقف نگردیده؛ برای چندین ماه است که زیرزمینی روبروی مجمع عمومی مردم هیچ وقت خالی نگردیده است، هیشه پر از تیم­هایی بود متشکل از شما کارگرانی  که بی پروا نشسته بودید و بدون هیچ روانداز و لحافی شب را به صبح می­رساندید؛ تعدادی، ده­ها و صدها روز به اعتراض­شان ادامه دادند تا کسی را پیدا کردند که به حرف­هایشان گوش کند و یا با آن­ها مذاکره­ای انجام دهد.

ما جواب وزرای حکومتی را شنیدیم، آن رهبران مسئول، رهبران فدراسیون اتحادیه­های حکومتی را شنیدیم که به ما گفتند، کسی نمی­تواند دست ما را بپیچاند، هر چه هست این است و اگر خوشحال نیستید «کفش­هایتان را روی سرتان بگیرید و از از این جا بروید». مثل این که ما برده هستیم و دست­مان را برای خیرات آن­ها دراز کرده­ایم. مثل این که این جا فقط مملکت آن­ها است و ما فقط لایق سرکوب و محرومیت هستیم. سال­هاست که ما خواستار دست­مزدهای مکفی برای رفع نیازهای یک زندگی انسانی برای فرزندانمان بوده­ایم، برای  حق معالجه پزشکی و بهداشت و درمانی که شفابخش است و نه  کشنده، وبرای رهبرانی که گوش­هایشان از کار افتاده است و حرف­های ما را نمی­شنوند.

هم­چنان که گزارشات جهانی می­گویند، مصر تبدیل به سرزمین تضادهای عمیق گردیده است. بیش­ترین واردات هواپیماهای خصوصی و اتوموبیل­های مرسدس بنز را در کشورهای در حال توسعه  دارد و چهل درصد از جمعیت در زیر خط فقر زندگی می­کنند و نیمی از جمیت از یک فقر طاقت فرسا رنج می­برد، در صورتی که میلیاردها دلار از ثروت ما در بانک­های خارجی انبار شده است و ما قادر به نظارت بر ثروت محلی خود و سلیقه­های خود نیستیم. کانگسترهای فاسد، کسانی که دیگران را هم  فاسد می­کنند، در پشت دیوار قلعه­هایشان محفوظ هستند. ما با یک قانون اضطراری روبرو هستیم که سی سال است بر ما حکم می­راند و با سیستم پلیسی­ای روبرو هستیم که بر تمام زوایای زندگی ما تحمیل شده است. هر کدام از ما ممکن است مورد شکنجه و تحقیر واقع شویم، چون پسر و دوست فلانی و فلانی نیستیم. بالانس همه چیز بهم خورده و طغیان کرده است و یک زندگی شرافت­مندانه دیگر ممکن نیست.

سپس، انقلاب جوانان از راه رسید. دخترها و پسرهایمان که دیگر نمی­خواهند این زندگی تحقیرآمیز را قبول کنند. آن­ها دیگر زندگی در بیکاری و تحقیر و سکوت  زیر سرکوب را نمی­پذیرند. آن­ها به خیابان ریختند و تمامی بخش­های مردم مصر را هم با خود هم­راه کردند. پسرها و دخترهایمان که سینه­هایشان را در برابر گلوله سپر کردند و حداقل سیصد تن از آن­ها شهید شدند. سیصد نفر از جوانان ما جان خود را برای آزادی  فدا کردند؛ جان خود را فدا کردند تا ما را از تحقیرو بردگی­ای که از آن رنج برده­ایم آزاد کنند و اکنون جاده و راه برای همه ما گشوده­اند.

کارگران و کارمندان مصر، شما که شمارش معکوس برای روز رفتن را از چهار سال پیش آغاز کردید، آزادی در جلو درهای ماست و جاده برای تامین حقوق­مان باز است. آزادی فقط خواسته­ی جوانان نیست؛ تغییر رژیمی که ما را سرکوب کرده است، فقط خواسته­ی جوانان نیست؛ ما آزادی می­خواهیم تا بتوانیم حقوق و خواسته­هایمان را بیان کنیم تا راهی بیابیم و بر ثروت­های کشورمان و حاصل کارهای شاقمان، که از ما دزدیده شده است، نظارت داشته باشیم؛ آن طور که ما بتوانیم دوباره عادلانه آن را تقسیم کنیم، تا بخش­ها و رده­ها و طبقاتی که در جامعه فرودست نگه داشته شده و سرکوب گردیده­اند، بتوانند سهمی از آن چه که به آن­ها تعلق داشته است، بگیرند و حداقل دیگر از اهریمن فقر و درد بیماری در عذاب نباشند.

دیروز تصمیم گرفته­اند که دست­مزدها را پانزده درصد افزایش دهند، بدون این که برایشان مهم باشد که این اضافه دست­مزد با بالا رفتن قیمت کالاهای مصرفی در سال گذشته هیچ هم­خوانی­ای ندارد. ما با این بازی قدیمی که افزایش قیمیت کالاها، افزایش دست­مزد ما را قورت می­دهد، فرسوده شده­ایم. اکنون دیگر این بازی­ها پذیرفتنی و قابل قبول نیست. ما خون خود را با سیصد شهید برای پانزده درصد افزایش دست­مزد نمی­فروشیم. آن­هایی که جانشان را فدا کردند، برای یک زندگی شرافت­مند و آزادی فدا کردند. نبود و کمبود بودجه دیگر جواب نیست. پول­های دزدیده شده­ی مردم در بانک­های اروپایی را برگردانید و با آن، ناموزونی و کمبود بودجه­ی ملی را رفع کنید. بودجه­ی دستگاه پلیس را که در خیابان­ها جمع­شان کرده­اند و از آن زمان تاکنون اوباش کرایه­ای­یی که به جان ما افتاده­اند را در پاسگاهایشان آموزش می­دهند، کاهش دهید. باید این بازی تمام شود. این حق ماست که بدانیم و  نظاره­گر باشیم، که این بودجه­ها چطوری خرج می­گردد و حق تقدم­ها در خرج کردن چطوری تعیین می­گردد. این حق ماست که برای دست­مزد خود و حقوق خود، مذاکره و تعیین تکلیف کنیم. این حق ماست که بر ثروت کشورمان و این که کجا می­رود، نظارت داشته باشیم.

تمام مردم مصر، هم اکنون، خواستار آزادی و زندگی­ای شرفت­مندانه هم­راه شان و عدالت اجتماعی هستند. تمام مردم مصر خواستار سرنگونی رژیمی است، که صدای ما را خفه کرده است؛ باعث گرسنگی ما شده است؛ خواستار دادگاهی کردن رشوه خواران و فاسدینی است که دیگران را هم فاسد می­کنند؛ خواستار برگرداندن ثروت­های دزدیده شده است.

پس بیایید با هم فریاد بزنیم و رسیدن به خواسته­های زیر را تضمین کنیم:

- حداقل و حداکثر عادلانه­ای از دست­مزد و جلوگیری از ده­ها نسبت گوناگون در بین آن­ها؛ و حداقل دست­مزد هزار و دویست پوند و افزایش آن هم­راه با افزایش قیمت­ها و افزایش حداقل ده درصد سالانه دست­مزد؛ حساب کردن هزینه­های فوق­العاده برای ریسک­های طبیعی و کاری و حساب کردن فوق­العاده برای تغذیه با در نظر گرفتن قیمت­های کنونی؛

- تامین حفاظی مناسب از معالجه و بیمه­ی درمانی مناسب و واقعی برای تمامی حقوق بگیران در تمامی بخش­ها، هم­راه معالجه­ی نامحدود تمامی امراض صرف نظر از نوع شغل و دست­مزد و ساعات کار؛

- استخدام دایم کارگران قرادادی موقت در واحدها و ادارات دولتی و بخش­های عمومی؛ قراردادهای موقت باید مانند قراردادهای دائمی از جانب شرکت­های خصوصی نگریسته شود و قراردادهای موقت غیر قانونی اعلام گردد؛

- اعلام یک طرح ملی برای روبرویی با مساله­ی بیکاری و جبران بیکاری با اتخاذ بیمه­ی بیکاری، حداقل هفتاد و پنج درصد از حداقل دست­مزد برای افراد بیکار و تامین فرصت کاری مناسب و در خور برای آنان؛

- برابری کارگران در تمامی بخش­ها، مخصوصا در بین کارگران ادارات محلی و شهرداری­ها با پرسنل وزارت­خانه­ها؛

- قبل از تمامی این­هایی که در بالا ذکر شد، حق کارگران مصر برای ایجاد اتحادیه­های مستقل که آزادانه آن­ها را نمایندگی و بیان می­کند؛ و برداشتن تمامی موانعی که بر آن تحمیل شده است، تا دیگر  و در زیرزمین ساختمان مجمع عمومی مردم، بدون این که کسی را برای گوش دادن و مذاکره کردن با ما بیابیم، نخوابیم، تا بتوانیم درباره­ی ازدیاد دست­مزدهایمان بحث و مذاکره کنیم و قادر باشیم متحد بمانیم و از خود زمانی که به ما توهین می­شود دفاع کنیم.

کارگران و کارمندان مصر، مصر به لطف جوانان شگفت انگیزش، به موقعیتی با حیثیت در زیر آفتاب چرخیده است. جهان اکنون سیمای واقعی ما را دیده است؛ سیمای مردمی متمدن که به آزادی و عدالت اعتقاد دارد؛ سیمایی که با حمله­ی شتربان­ها و اسب سواران فاسد سقوط کرده بود؛ و فرزندان ما  خونشان را برای یک زندگی شرافت­مند برای تمامی مردم داده­اند. دنیا صدای شما را که برای حقوق­تان فریاد می­زنید، شنیده است و امروز با شما اعلام هم­بستگی می­کند. کارگران در سرتاسر دنیا روز هشتم فوریه را روز هم­بستگی با کارگران مصری  اعلام کرده­اند، به فریادهای هم­بستگی که کارگران در همه جا سر داده­اند، گوش فرا دهید و تایید کنید که آن­ها می­دانند که شما چقدر قدرت­مند هستید. و چقدرآزاد هستید و می­توانید که حقوق از دست رفته­تان را پس بگیرید.

- اتحادیه­ی مستقل عمومی بنگاه­های جمع آوری مالیات

- فدراسیون بازنشستگان

- رهبران کارگری سرتاسر مصر

- مرکز اتحادیه و خدمات کارگری   CTUWS

* اگر عضو یکی از شبکه­های زیر هستید، می­توانید این مطلب را به شبکه­ی مورد نظر خود ارسال کنید:

Delicious    Facebook    Twitter    دنباله    Google    Yahoo    بالاترین

كانون پژوهشى «نگاه»، www.negah1.com