«کمونیست‌ها عار دارند که مقاصد و نظرات خویش را پنهان سازند. آنها آشکارا اعلام می‌کنند که تنها از طریق واژگون ساختن همه‌ی نظام اجتماعی موجود از راه جبر، وصول به هدف‌هاشان میسر است. بگذار طبقات حاکمه در مقابل انقلاب کمونیستی بر خود بلرزند، پرولتارها در این میان چیزی جز زنجیر خود را از دست نمی‌دهند، ولی جهانی را به دست خواهند آورد!» کارل مارکس
«اکونومیست» – برگردان: محبوبه مشکین –
برخورد دولت کارگری آقای “کالاهان با اتحادیه‌ها”، در این هفته، بالقوه مخرب‌تر از تقابل آقای”Heath” با اتحادیه‌های معدن‌چیان در سال ۱۹۷۴ که منجر به کناره‌گیری او از قدرت شد، میباشد. هنوز خطر اعتصابات سراسری رانندگان حامل سوخت این هفته بر طرف نشده، اعتصابات کامیون‌داران حمل و نقل شوک بزرگی را در زمینه‌ی حمل مواد اولیه به صنایع وارد کرد. با وجود این که تنها حدود ۳۰ هزار نفر از کل ۱۸۰ هزار نفر رانندگان در بریتانیا دست به اعتصابات زده‌اند، اما “اعتراضات متحرک” منجر به بسته شدن بنادر و اختلال در روند تولیدات صنعتی گردیده است. این کشور هم‌چنین در خطر اعتصابات سراسری راه‌آهن و دست کشیددن از کار کارگران آب و فاضلاب نیز قرار دارد. کابینه با تشکیل جلسه‌ی خود در روز پنج‌شنبه به طرح و بررسی مشکلات ناشی و زاییده پرداخت. وزرا سعی به حفظ خط مرز پانزده درصدی در توافق رشد پرداخت، که این خود سه برابر حد رسمی پنج درصدی میباشد، دارند. بعد از ظهر پنج‌شنبه، آقای “کالاهان” با فرا خواندن سران اتحادیه‌های حمل و نقل به “دونینگ استریت”، سعی به توقف رسمی شدن اعتصابات کامیون‌داران کرد.
تنها یک راه حل سریع و معجزه‌آسا در جهت جلوگیری از اعتصابات رانندگان کامیون می‌تواند موجب جلوگیری از بسته شدن تدریجی صنایع بریتانیا در هفتهی آینده گردد. بعضی از کارخانجات از قبل مجبور به توقف تولیدات خود گردیده‌اند. شرکت‌های صنایع غذایی، شیمیایی، نساجی، اتوموبیل سازی و فولاد به کارگران خود اعلام کرده‌اند که قادر به تضمین ساعات کار معمول و درآمد حاصله از آن برای آنها در هفتهی آینده نیستند. اعتصابات منجر به بلوکه شدن تجارت در بریتانیا شده، که این ناشی از بسته شدن کامل بنادر اصلی بارگیری به سبب “اعتراضات ایستاده” میباشد که باعث پایین آمدن شدید صادرات گردیده. “ای سی ای” اعلام کرده است، که اعتصابات باعث بسته شدن تمامی کارخانجات این شرکت در پایان هفتهی آینده خواهد شد.
شرکت‌ها در این هفته به حقیقت تلخی پی برده‌اند، که تا چه حد وابسته به خدمات شرکت‌های خصوصی حمل و نقل بوده و هم‌چنین تا چه اندازه در مقابل “تظاهرت ایستاده سراسری منظم”، که در واقع حتا پیشتر از اختلافات اصلی نیز گسترش یافته، نقطه ضعف دارند. تا روز پنج‌شنبه فقط ۳۰ هزار تن از آن دسته رانندگانی که برای شرکت‌های تحت پوشش “سازمان حمل و نقل جاده‌ای”، که مذکرات‌شان با شکست مواجه شده بود، دست از کار کشیده بودند. اما با گسترش “تظاهرات ایستاده”، تاثیرات آن نیز فزونی یافت. به استثنای منطقه‌ی لندن، ایست انگلیا و مناطق غربی کشور، اعتصابات RHA به اعتصابات سراسری حمل و نقل جاده‌ای در نیمه‌های هفته دامن زده بود، با وجود این که شرکت‌های کوچک و همین طور ناوگان شرکت‌های بسیار بزرگ به این اعتصابات نپیوسته بودند.
شرکت‌های حمل و نقل تحت پوشش RHA تنها حدود نصفی از ۸۵ درصد کل محموله‌هایی که از طریق جاده‌ها نقل مکان می‌شوند را حمل و نقل می‌کنند، با وجود این نقل و انتقال‌های راه دور را مال خود کرده‌اند. تظاهرات ایستاده و اعتصابات رانندگان هم‌کاران آنها در “اتحادیه‌ی کارگران حمل و نقل” که برای شرکت‌های صنعتی هم‌چون “ای سی ای” کار می‌کردند را مجبور کرده تا از خطوط این تظاهرات و اعتصابات عبور نکنند.
شرکت‌ها از دو طرف زیر فشار قرار گرفته‌اند. در بسیاری از موارد، تظاهرات در خارج و مقابل درب ورودی این شرکت‌ها باعث شده تا جلوی ورود مواد اولیه به کارخانه را گرفته و از خروج محصولات ساخته شده جلوگیری کند. یا این که با خروج محصولات خود توسط کامیون‌های متعلق به این شرکت‌ها با تظاهرات مبارزه کرده و آنها را از کارخانجات و انبار‌های مقصد که راهی آن جا هستند، دور سازند. با توجه به استحکام و قدرت عمل در بنادر، شرکت‌ها حتا زحمت فرستادن کالا به این نقاط را نیز به خود نمی‌دهند، حتا اگر قادر باشند آنها را از کارخانه‌های خود نیز خارج سازند. بعضی دیگر نیز اقدام به انتقال شبانه‌ی کالاها در سطح کشور می‌کنند، زمانی که تظاهرات ایستاده و اعتصابات یا عمل نمی‌کنند و یا مجاز به تشکل نیستند.
به نظر می‌رسد که تمامی بخش‌های صنعتی از تاثیرت سریع و ناگهانی عمل رانندگان کامیون به حیرت در آمده‌اند. چنین مشهود است که صنایع غذایی و شیمیایی بیش از سایر صنایع آسیب دیده‌اند، و شمال انگلستان و اسکاتلند (که “اتحادیه‌ی کارگران حمل و نقل” هفتهی پیش در این مناطق اعتصابات را رسمی اعلام کرد) بیش از هر منطقه‌ی دیگر آسیب پذیرفته‌اند. “کنفدراسیون صنایع بریتانیا” اعلام خطر کرد که تا هفتهی آینده یک میلیون کارگر از کار بیکار خواهند شد، مگر این که دولت با تهیه و ارائه‌ی خدمات اضطراری بتواند چرخه‌ی صنعتی را هم‌چنان به گردش وادارد. به جز استفاده از نیروهای نظامی برای انتقال مواد غذایی در حالت اضطراری، کار دیگری از وزرا ساخته نیست. یک میلیون تنها می‌تواند در حد یک تقریب باشد؛ زیرا کمبود‌های فزونی یافته تاثیراتی مضاعف و ضربه‌ای بر سایر بخش‌ها خواهد داشت. و در این مقطع است، که درد ناشی از این کمبود‌ها احساس شده و تمامی اقشار را در بر می‌گیرد.
– بنادر: اگر چه کارگران بنادر به کار معمول خود ادامه داده‌اند، اما کالا‌های تخلیه شده توسط آنها به تدریج فضای انبارها، سوله‌ها و مناطق نگاه‌داری این کالاها در بنادر را پر کرده است. اعتصابات گسترده و مستحکم در بنادر اصلی لندن و لیورپول باعث شده تا تنها تعداد انگشت‌شماری از کامیون‌ها بتوانند محموله‌ی خود را تخلیه و یا بارگیری کنند. تاکنون تعدادی کشتی از بنادر بریتانیا رانده شده، این تعداد می‌توانست از این رقم نیز پیشی گیرد، اگر کشتی‌رانی و کار بنادر به سبب ریزش برف سنگین و تگرگ مختل نشده بود.
– غذا: پیش‌بینی می‌شود تمام این صنایع در هفتهی آینده با رشد فزاینده‌ای تعطیل شوند؛ بعضی از کارخانجات تاکنون بسته شده‌اند. بیش از نیم میلیون کارگر تاکنون در کارخانجاتی چون “یونایتد بیسکویتس” و “وان دن برگس”، که مواد اولیه‌ی مورد نیاز کارخانجات آنها به واسطه‌ی اعتراضات ایستاده در بنادر و انبار‌های شرکت‌های تهیه کننده‌ی مواد مورد نیاز آنها مختل شده، از کار بیکار شده‌اند. کارخانجات تولید کننده‌ی مواد غذایی نیازمند شکر و روغن هستند، که این هر دو در زنجیره‌ی کالا‌های بلوکه شده قرار دارند. سازمان قند و شکر بریتانیا، که به کار تصفیه و پالایش چغندر قند اشتغال دارد، با کاهش ۵۰ درصد مواد اولیه‌ی معمول خود مواجه شده است؛ در حالی که “لیل اند تیت” نیز دچار مشکلاتی در تامین مشتریان خود با استفاده از تولیدات انبار شده‌ی خود دارد. رهبران صنایع غذایی سعی برا آن دارند تا مواد غذایی مربوط به محصولات غذایی را از لیست صنایعی که به سبب اعتراضات آسیب دیده‌اند، مستثنی سازند. فروشگاه‌های زنجیره‌ای می‌گویند، که فقط تا دو یا سه هفته دیگر قادر به تامین مواد غذایی با اتکا به ذخیره‌های خود که آن را نیز به سبب یورش خرید‌های پیش از سال نو و وحشت از اعتصابات کامیون‌های حامل سوخت انبار کرده بودند، می‌باشند. اما تمامی این فروشگاه‌های زنجیره‌ای دچار مشکلات روزافزون در ارسال محموله به انبار‌های خود هستند، که این نیز به سبب اعتصابات و تظاهرات ایستاده میباشد. از فروشگاه‌های محلی نیز خواسته شده برای یافتن و تامین سبزی و میوه‌جات و گوشت، که به دلیل عمل رانندگان کامیون دچار کمبود شده، در مناطق جغرافیای نزدیک به خود به جست‌وجو بپردازند.
– مواد شیمیایی: حدود نیمی از مجتمع‌های شیمیایی در سراسر کشور تا نیمه‌ی هفتهی آینده بسته خواهند شد. بعضی از این کمپانی‌ها معتقدند، که صنایع‌شان هدف مستقیم “اتحادیه‌ی کرگران حمل و نقل” قرار گرفته. “ای سی ای” به شدت از بابت این اعتراضات سنگین آسیب دیده، از جمله مجموعه‌ی پتروشیمی “تیساید” و کارخانجات تولید کلر، و محصولات نمکی و بازی در “رانکرن”، که در نیمه‌ی هفته فلج شدند. این کمپانی معتقد است، که نیمی از محموله‌ی محصولات معمول این شرکت بلوکه شده است، یا به سبب اعتراضات که رانندگان “ای سی ای” را متوقف کرده و یا به علت کمبود و نقصان در حضور سیستم حمل و نقل. تخمین زده می‌شود، در نیمه‌ی هفته، فروش تا رقم بیست و پنج میلیون پوند کاهش یافته، که این شامل صادرات با نرخ سه میلیون در روز است. در روز جمعه نزدیک به ۲۵ هزار کارگر در “ای سی ای”، کاری برای انجام دادن نداشتند؛ زیرا کارخانه‌ای که در آن کار می‌کردند مجبور به تعطیل و یا کاهش در تولید شده بود. تمامی ۵۰ هزار تن کارگران این کمپانی که به صورت هفتگی حقوق دریافت می‌کنند، در خطر بیکاری قرار گرفته‌اند؛ زیرا تولید با کاهش فزاینده و بی سابقه‌ای در هفتهی آینده مواجه خواهد بود.
– فولاد: “کمپانی فولاد بریتانیا” با مشکلات و تاثیرات چندگانه‌ی ناشی از اعتصابات رانندگان حمل و نقل سوخت از یک طرف و اثرات هوای بد در اسکاتلند دست و پنجه نرم می‌کند، که مشکلات حمل و نقل نیز به آن اضافه شد. تولیدات “ورقه” در جنوب ولز عملا متوقف شد و اعتراضات ایستاده‌ای که کامیون‌های “بی س سی” را بلوکه کرد، منجر به این شد که کارخانجات در “سکونتهرپ”، در نیمه‌ی هفته، یک‌سوم از تولیدات خود را کاهش دهند. فضا برای انبار کردن محصولات فولاد خود یک مشکل بوده و حتا استفاده‌ی سنگین و شدید “بی س سی” از حمل و نقل راه‌آهن نیز دچار مشکل میشد؛ زیرا واگن‌ها نمی‌توانستند محموله‌ی خود در کامیون‌ها را تخلیه کنند و در نتیجه بخش‌های تخصیص یافته به انبار کالا‌های مشتریان مختلف انبوه می‌شدند.
– مهندسی: “فدراسیون استخدام کنندگان مهندسی” شکایتی تسلیم وزیر کار کرده، که در آن از نتایج اعتراضات ایستاده که منجر به کاهش دست‌یابی تولیدکنندگان به مواد اولیه‌ی اصلی تولید – که باعث کاهش تولیدات آنها میشد- اعتراض کرد. کارخانجات ریخته‌گری در قسمت‌های مرکزی کشور با کمبود ماسه روبرو شده، که این خود پیش از این باعث کمبود محصولات چدنی شده بود.
– اتوموبیل سازی. بخش‌های مونتاژ “لیلاند” بریتانیا در “کولی” و “کاونتری” به خاطر کمبود قطعات مورد نیاز آسیب خورده، و “لیلاند” بریتانیا اعلام کرد که از روز دوشنبه می‌باید منتظر بیکار شدن کارگران بود. لیلاند بریتانیا اعتقاد دارد، که نتایج کاهش تولید به برنامه‌های تولیدی نه تنها صدمه زده، بلکه منتهی به مشکلات بیشتری در زمینه‌ی کارگری در آینده خواهد شد.
* * *
آن چه در خواندید، مقاله‌ای است از وضعیت اعتصابات و اعتراضات طبقه‌ی کارگر انگلیس هم‌زمان با وقوع انقلاب ۵۷ در ایران، که از «اکونومیست» ترجمه شده است.
* * *
توضیح: این مقاله اول بار در سیزدهم ژانویه‌ی ۱۹۷۹ در «اکونومیست» به چاپ رسید و سی سال بعد در شماره‌ی سیزدهم ژانویه‌ی ۲۰۰۹ آن نیز تجدید چاپ شد.