«کمونیست‌ها عار دارند که مقاصد و نظرات خویش را پنهان سازند. آن‌ها آشکارا اعلام می‌کنند که تنها از طریق واژگون ساختن همه‌ی نظام اجتماعی موجود از راه جبر، وصول به هدف‌هاشان میسر است. بگذار طبقات حاکمه در مقابل انقلاب کمونیستی بر خود بلرزند، پرولتارها در این میان چیزی جز زنجیر خود را از دست نمی‌دهند، ولی جهانی را به دست خواهند آورد!» کارل مارکس
ژاک پره‌ور – برگردان: احمد شاملو –
مادر می‌بافه
پسر می‌جنگه
به نظر مادره این وضع خیلی طبیعیه.
– پدره چی؟ اون چی‌کار می‌کنه؟
– پدره کار می‌کنه…
زنش می‌بافه
پسرش می‌جنگه
خودش کار می‌کنه.
به نظر پدره این وضع خیلی طبیعیه.
– خُب، پسره چی؟
پسره اوضاع رو چه جور می‌بینه؟
– پسره هیچی، هیچی که هیچی…
پسره، ننه‌ش می‌بافه،
باباش کار می‌کنه،
خودش می‌جنگه.
جنگ که تموم بشه، تنگ دل باباهه می‌چسبه به کار.
جنگ ادامه پیدا می‌کنه و مادره هم ادامه می‌ده: می‌بافه
پدره هم ادامه می‌ده: کار می‌کنه
پسره کشته شده، دیگه ادامه نمی‌ده.
پدره و مادره می‌رن گورستون
به نظر پدره و مادره این وضع خیلی طبیعیه.
زندگی ادامه داره،
زندگی
با بافتنی و جنگ و کار
با کار و جنگ و بافتنی و جنگ.
زندگی
با گورستون.
* * *
ژاک پره‌ور (Jacquec Preَvert) شاعر و نویسنده‌ی فرانسوی در سال ۱۹۰۰ در نویی – شهری نزدیک پاریس- به دنیا آمد. مادرش از اهالی اورنی و پدرش زاده‌ی برتانی بود. کودکی ژاک پره‌ور با رویاهای زیبای آن دوران و در کنار دوستان خوبی چون لویی آراگون سپری شد. در جوانی، ژاک به محفل سوررئالیست‌ها راه پیدا کرد و در آن جا با بزرگانی چون روبر دسنوس فیلیپ سوپو آشنا شد. و در سال ۱۹۲۸ رسما به جمع آنان پیوست.
به روزگار جوانی، ژاک پره‌ور به کارهای متعددی – از جمله مقاله‌نویسی در روزنامه‌ها، بازی در فیلم‌های تبلیغاتی و نگارش فیلم‌نامه- مشغول شد. هانری میشو، شاعر بزرگ فرانسوی، حامی او بود و ژاک در پناه حمایت‌های این شاعر بزرگ، رشد فکری و فرهنگی چشم‌گیری کرد. پس از این دوره است، که او دست به تالیف تعدادی از مهم‌ترین فیلم‌نامه‌های سینمای فرانسه زد و دوره‌ای درخشان را با مارسل کارنه، کارگردان فقید فرانسوی، آغاز کرد که حاصل آن فیلم‌های ارزش‌مندی چون: «کودکان بهشت»، «دروازه‌های شب» و «درام مسخره» است.
پره‌ور در سال ۱۹۴۵ مجموعه شعر «گفتارها» را منتشر می‌کند، که یکی از شاهکارهای هنر مردمی فرانسه در قرن بیستم است. این کتاب با استقبال فراوانی روبه‌رو می‌شود و ژاک پرور را در میان‌سالی به اوج شهرت و افتخار می‌رساند؛ خاصه این که انتشار کتاب «گفتارها» با آزادی فرانسه از اشغال نازیسم آلمان هم‌زمان می‌شود. منتقد فرانسوی، ژان مالینیون، شعر پره‌ور را «بی‌اندازه شاد، روشن و برای تمامی زمان‌ها تازه و بکر» قلمداد می‌کند. او نوع خاصی از شعر را خلق کرد، که بسیار دل‌نشین و در عین حال فاقد هماهنگی و هارمونی شاعرانه است. اشعارش ساده، اما ژرف هستند و موضوعات متنوعی را در بر می‌گیرند، به طوری که خواننده هرگز از خواندن و بازخوانی آن‌ها خسته و ملول نمی‌شود. در مجموعه شعر «گفتارها»، پرور کاریکاتوریست و هجونویسی است، که ضد حماقت و شقاوت زمانه طُغیان می‌کند.
پره‌ور حضوری است متفاوت، فردی است ضد آکادمیک که بر ضد سُلطه و سُلطه‌گری در تمامی ابعاد آن قد علم می‌کند و هم از این روست که شعر این شاعر طُغیان‌گر با استقبال جوانان فرانسه روبه‌رو می‌شود. در جریان انقلاب دانش‌جویی ۱۹۶۸ در پاریس، دانش‌جویان اشعار ژاک پره‌ور را از بر می‌خواندند. بخش دیگری از فعالیت‌های فرهنگی او، کتاب‌هایی است که برای کودکان و نوجوانان نوشته و دوست هنرمندش، السا هنریکه، آن‌ها را تصویرگری کرده است: «شیر کوچولو»، «قصه‌هایی برای بچه‌های حرف نشنو»، «اپرای ماه» و «نامه‌های جزایر بالا دار»، نمونه‌هایی از فعالیت‌های او برای کودکان است که با استقبال بسیاری روبه‌رو شده و پس از چند دهه از زمان نگارش آن‌ها، هم‌چنان در فرانسه چاپ و تجدید چاپ می‌شود.