آلِکسئی کاپتیونوویچ گاستِف – ترجمه‌ی: رامین شهروند – نگاه کنید! من این‌جا ایستاده‌ام: در میان چکش‌ها، چرخ‌های تراش، کوره‌های آهنگری و کوره‌های بزرگ در میان صدها رفیق. فضای بالای سرم، سراسر، آهن‌های به‌هم پیوسته است. تیرهای بزرگ آهن و بر کناره‌ها‌شان...
عباس سلیمی آنگیل – یادداشتی برای شعر کارگری در ایران درآمد: روزگار تازه‌ای بود. شعر، این هنر ویژه‌ی ایرانیان، می‌رفت که دگرگونی‌هایی اساسی بپذیرد؛ اگر چه شاهان عصر قاجار، پس از چند قرن، دوباره سنت ملک‌الشعرایی و اعطای القاب و صله را رواج داده بودند و خود هم گاهی...
مهدی عاطف راد – بر زمینی لرزان از تنهایی، در روزگاری تلخ و سیاه که نان نیروی شگفت رسالت را مغلوب کرده و پبغمبران گرسنه و مفلوک از وعده‌گاه‌های الهی می‌گریزند و بره‌های گم‌شده دیگر صدای هی‌هی چوپان‌ها را در بهت دشت‌ها نمی‌شنوند؛ در دیار تکیده‌ی قحطی‌زده‌ی...
حمید فرازنده – عزیز نسین (۱۹۱۵-۱۹۹۵) در طول هشتاد سال عمر پُر برکتش به مثابه‌ی یک روشن‌فکر حساس و پذیرای مسئولیت‌های اجتماعی، آگاهانه کوشید در بیش‌تر زمینه‌های زندگی، از ادبیات گرفته تا هنر، از حیات فرهنگی گرفته تا سیاست، فعالیت داشته باشد. او از اوایل جوانی پا...
ارنست مندل – ترجمه‌ی: م.رضا ملکشا – تروتسکی، از کودکی، به‌شدت تشنه ادبیات بود. مطالب انتقادی متعددش در مورد نویسندگان کلاسیک و معاصر که پیش از بازگشت وی به روسیه در سال ۱۹۱۷ منتشر شده، گواه این موضوع است. ژان ون‌هاینوورت(۱) گزارش کرده که تروتسکی در زمان...
فرید صابری – ملاحظاتی ماتریالیستی درباره‌ی عاشقانه‌های شاملو لبانت به ظرافت شعر شهوانی‌ترین بوسه‌ها را به شرمی چنان مبدل می‌کند که جان‌دار غارنشین از آن سود می‌جوید تا به صورت انسان درآید. «آیدا در آینه» در مستند «کلام آخر» (۱۹۹۶) درباره‌ی زندگی احمد شاملو،...
