زیگمونت باومن – برگردان: عرفان ثابتی – آلبر کامو اعتراف می‌کرد که «به تاریخ انسانی بدبین و به انسان خوش‌بین است»، انسانی که تاکید می‌کرد، «تنها آفریده‌ای است که نمی‌پذیرد آن‌چه هست باشد.» به نظر کامو، «آزادی انسان چیزی نیست جز امکان بهتر بودن» و «تنها راه...
سیمین بهبهانی – «از خویشتن خویش چه می‌خواهم من؟ از این «منِ» درویش چه می‌خواهم من؟ بازیچه ی آرزوی دل ساختم‌ش زان «هیچ» آفرین بیش چه می‌خواهم من؟» عالم‌تاج قائم‌مقامی، با نام شعری ژاله، از زنان شاعر برگزیده‌ی کشور ما است که نامش هم‌راه با شعرش به تصادف باقی مانده...
م. عاطف راد – برتولت برشت (۱۹۵۶ـ۱۸۹۸) را بیش‌تر به عنوان نمایش‌نامه‌نویس و بنیان‌گذار تئاتر حماسی و به خاطر نمایش‌نامه‌های مشهورش چون «زندگی گالیله»، «ننه دلاور و فرزندانش»، «زن نیك ایالت سچوان»، دایره‌ی گچی قفقازی»، «آدم آدم است»، «ارباب پونتیلا و نوكرش ماتی»،...
اکتاویو پاز – ترجمه‌ی: احمد شاملو – کسانی از سرزمین‌مان سخن به میان آوردند من اما به سرزمینی تُهی‌دست می‌اندیشیدم به مردمانی از خاک و نور به خیابانی و دیواری و به انسانی خاموش – ایستاده در برابر دیوار- و به آن سنگ‌ها می‌اندیشیدم که برهنه بر پای...
بوریس گرویس – مترجم: نوید قویدل – مقدمه‌ی مترجم: گرویس که فیلسوف، منتقد هنری، نظریه‌پرداز حوزه‌ی رسانه و متخصص مطرح هنر و ادبیات شوروی است، بعد از ترجمه‌ی مقالات متعددی از او به فارسی باید برای علاقه‌مندان به فلسفه‌‌ی هنر و نقد هنری، علی‌الخصوص خوانندگانی...
قیصر امین‌پور – در سال صرفه‌جویی لبخند پروانه‌های رنگ پریده روی لبان ما پرپر زدند. لبخند ما به زخم بدل شد و زخم‌هامان تا استخوان رسید و بوسه‌هامان پوسید. ما لبخند استخوانی خود را در لابلای زخم نهان کردیم صد سال آزگار ماندیم و زخم‌های خُشک ترک خورده را در متن...
